Elke dag dezelfde route. En elke dag iets minder opmerkzaam.

Voor de één is het een ontspannen moment. Voor de ander een bron van stress. De dagelijkse reis naar werk, fysiek of mentaal, is vaak zó vertrouwd dat we hem op de automatische piloot doen.

Maar… wat als precies dáár kansen liggen voor groei?

In onze groepssessies gebruiken we dit soort metaforen bewust. Waarom?

1. Automatische patronen houden teams vast
   Wat je niet meer ziet, kun je ook niet veranderen. Veel teamdynamieken draaien op ‘ingesleten’ gewoonten. Door bewust stil te staan bij het ‘waarom’ van gedrag, ontstaat ruimte voor vernieuwing.
2. Kleine verandering = groot effect
   Een andere route naar werk nemen lijkt onbeduidend. Totdat je merkt wat het met je doet. Datzelfde geldt voor samenwerken: één vraag anders stellen, één vergadering anders aanvliegen… en er ontstaat beweging.
3. Nieuw perspectief voedt leiderschap
   Leiderschap begint bij het lef om stil te staan. Niet bij sturen op actie, maar bij sturen op bewustzijn. Wat zie je als je écht kijkt? En wat mis je als je blijft doen wat je altijd deed?

Dus: neem vandaag een andere weg. Letterlijk of figuurlijk. En kijk wat het je oplevert.