Te laat komen. Irritant? Of juist interessant?

In ons werk met teams en leiders gaat het vaak over communicatie, vertrouwen en samenwerking. Maar wat als iets schijnbaar kleins, zoals telkens te laat komen, een ingang is naar iets groters?

Uit onderzoek van Diana DeLonzor (2002) blijkt dat mensen die vaak te laat komen, dat zelf ook heel vervelend vinden. En dat er zeven verschillende typen telaatkomers bestaan, elk met hun eigen drijfveren en overtuigingen.

Dit inzicht is geen triviaal weetje. Het is een krachtig startpunt in onze groepsdynamische sessies. Waarom?

1. Gedrag begrijpen = samenwerking versterken.
   Irritatie ontstaat vaak door verschil in beleving. Door gedrag te koppelen aan onderliggende patronen en overtuigingen, ontstaat ruimte voor begrip en verbinding in plaats van frustratie.
2. Van oordeel naar open gesprek.
   "Waarom ben jij altijd te laat?" verandert in: "Wat speelt er bij jou waardoor dit steeds gebeurt?" Dat maakt het verschil tussen defensief gedrag en een constructieve dialoog.
3. Kleine signalen, grote inzichten.
   Een patroon zoals telaatkomen is vaak een uiting van iets diepers: stress, behoefte aan controle, moeite met grenzen. Precies die lagen zijn cruciaal in leiderschap en teamontwikkeling.

In onze sessies pellen we tot de kern. Want samenwerken begint niet bij het gedrag van de ander, maar bij het vergroten van ons eigen bewustzijn.